хөвч

Монголоор

Үгийн дуудлага

[xцfʧĭ]

Үндэсний бичиг

ᠬᠥ᠊ᠪᠴ᠊ᠢ

(хөбчи)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Уул нуруу үргэлжилсэн өндөрлөг газар, мөн өндөрлөгт тогтсон ягц мод

II нэр.

1. Нумыг матируулан тогтоох мушгимал сур
2. Морин хуурын татуурыг хөвчилсөн адууны дэл сүүл;

III тэм.

1. Хөвчин.

IV.

1. тээрхийн хөвч (эр бэлгэ эрхтний тээрхий шамарга хоёрыг холбосон шөрмөс), хөвч таслах (хозлох).

Нийлмэл үг

эзэнгүй хөвч - ойр тойронд нь хүн амьдардаггүй, алслагдсан ой мод, уул ус бүхий газар

нумын хөвч - нумыг матируулан татдаг сур

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

хөвч нэр. ой ~ хорш. (битүү ой мод), хөвчийн, хөвчид, хөвчөөс

Хоршоо үг

• ой хөвч - аглаг битүү ой мод
• уул хөвч - хүний хөлөөс хол өтгөн шигүү ой мод бүхий аглаг уул нуруу
• хангай хөвч - өндөр уул нуруу, гол горхи, ой мод жигдэрсэн газар
• хөвч царам - аглаг зэлүүд, өтгөн ой мод бүхий өндөрлөг сэрүүн газар
• хөвч тайга - аглаг зэлүүд өтгөн ой мод, уул нуруу бүхий газар

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Тал газар тавиулж

Тайга газар алхуулж

Хөндий газар хатируулж

Хөвч газар сажлуулах

Хөлс гаргаж хүн болох

Хөвч нугалж баатар болох

Аман зохиолд орсон нь

Зүйр үг

Хөвчид сууж

Хөөтэй хожуулд мөргөх

Тайлбар: зовж зүдрэх

Хөвчийн өндөр өвс тэмээнд зохихгүй

Хөтлийн богино өвс үхэрт зохихгүй

Тайлбар: юм, үзэгдэл өөр өөрийн зохилдлогоотой