бялдууч

Монголоор

Үгийн дуудлага

[bilꞌdu:ʧĭ]

Үндэсний бичиг

ᠪᠢ᠊ᠯᠳ᠋‍ᠠ‍ᠣ᠊ᠴ᠊ᠢ

(билдаучи)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

тэм.

1. Эрхтэн дархтан буюу өөрт ашиг бүхий хүнд саймсран долдгонодог хүн, бусдад саймшрагч

Нийлмэл үг

бялдууч зан - зусарч зан

бялдууч хүн - зусарч хүн, долдгонуур хүн

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

бял|дууч нэр. бялдуучийн, бялдуучид, бялдуучаас

Хоршоо үг

• зусар бялдууч - бусдыг зулгуйчлан бялдуучлах зан
• зусарч бялдууч - нүүр тал харан бусдад саймшрах зантай хүн

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Бааран хүнд нохой амраг

Бялдууч хүнд ноён амраг

Биширч явбал номтой таарахгүй

Бялдууч явбал олонтой таарахгүй

Бялдууч хүн дийлсэн талд нь

Бяцхан хүүхэд инээсэн талд нь

Бялдууч хүн илүү арван таван газар гүйнэ

Бялдууч хүнийг ноён хөөдөггүй

Бяцхан хурим дээжээр цэглэдэг

Бялдууч хүн дээдээр цэглэдэг

Шударга хүн зан гүдэс

үг эрс

Бялдууч хүн ааль уран

үг мяруус