ван

Монголоор

Үгийн гарал

хят.王wáng

Үгийн дуудлага

[waŋ]

Үндэсний бичиг

ᠸ‍ᠠ‍‍ᠠ‍᠊ᠢ᠊ᠡ᠋

(ванг)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.хуучир.

1. Эрх хүч, чадал;
2. Авишиг.

II нэр.хуучир.

1. Эзэнт улсын засгийн тэргүүний цол, тушаал
3. Вант улсын тэргүүний тушаал
4. хуучир. Манж Чин улсын үеийн хэтэрхий дөрвөн хэргэм (ван, гүн, бэйл, бэйс)ийн нэгдүгээр зэрэг

III.

1. ван шувуу амьт. (хан шувуу).

Нийлмэл үг

төрийн чин ван - тэргүүн зэргийн ван

төрийн жүн ван - дэд зэргийн ван

Балбын ван - Балба улсын засгийн тэргүүн

ван өргөмжлөх - ван цол олгох

ван суух - ван цол авч, тухайн ванлигийг тэргүүлэн захирах

ван авах - дандрын ёсны уншлага, бясалгал үйлдэх эрх авшиг хүртэх

ван өгөх - дандрын ёсны уншлага, бясалгал үйлдэх эрх авшиг хүртээх

ван хүртэх - дандрын ёсны уншлага, бясалгал үйлдэх эрх авшиг хүртэх

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

ван нэр. төрийн жүн ~, вангийн, ванг, вангаас, вангаар

Хоршоо үг

• ван гүн - ихэс дээдэс

Хэлц үг

Өвөрмөц хэлц

ван буураад ган цоорох - ихэс дээдэс доройтох

Хэвшмэл хэлц

Ван буураад

Ган цоорох

Ван вандаа муу

Ванба шавартаа муу

Ван доройтно

Ванба шавартана

Ван их ч хошуундаа

Ванба их ч усандаа

Ван нь вангийн жинстэйгээс биш

Нохой нь вангийн жинстэй юү

Сан гүүгээр дутаж

Ван сүүгээр дутна