эвлэх
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [ewle]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠪᠯᠠᠬᠥ
- (эблэ)
Үгийн утга[засварлах]
- үйл.
- Хүмүүс хоорондоо зохицон найрамдах, нэгдэх
- Эвдэрч салсан эд юмсын хоорондоо яв цав нийлэх, хуучин хэвдээ орох
- Элбэх
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- хоорондоо эвлэх - хүмүүс үг үгээ ойлголцож, эвсэх
- эвдэрсэн юм эвлэх - хэмхэрч салсан эд хэрэглэлийг хуучин хэвээр нь эвлүүлэн наах
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
эв|лэ/х үйл. эвлэнэ, эвлэжээ, эвлэлээ, эвлэж; эвлэлдэх, эвлэчих
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Зүйр үг[засварлах]
- Эвлэвэл эвэр туурай хоёр ч нийлнэ
- Эвлэхгүй бол элэг бөөр хоёр ч нийлэхгүй
Тайлбар: аливаад эвийг хичээвэл хоёр өөр зүйл ч хоорондоо тохирч зохицож болдог
- Эвлэвэл элсээр хэрэм барина
- Дэмнэвэл дээсээр чулуу тасдана
Тайлбар: эвтэй найртай бол ямар ч үйлийг бүтээнэ
Цэцэн үг[засварлах]
- Эвлэвэл бүтнэ
- Ховловол гутна
Тайлбар: ажил үйлийг эвлэж зөвлөж хийвэл бүтэмжтэй, анд хань зуураа маргаж муулалдаж явбал хохиролтой