хөрвөх

Монголоор

Үгийн дуудлага

[xцrwц̆]

Үндэсний бичиг

ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠬᠥ

(хөрбэ)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I үйл.

1. Нөхцөл байдал эргэх, өөрчлөгдөх;
2. Хүний санаа, зан байдал урваж эргэх, хөлбөрөх

II үйл.

1. Амьтны хэвтэж бие хөлбөрөн налах

Нийлмэл үг

морь хөрвөх - морь газар хэвтэж хөлбөрөх

хүүхэд хөрвөж наадах - хүүхэд хөлбөрөн наадах, ноцолдон наадах

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

хөр|вө/х үйл. хөрвөнө, хөрвөжээ, хөрвөе, хөрвөж; хөрвөчих

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠬᠥᠯ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠭᠡᠡ᠋
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠯᠳ᠋ᠣ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠡ᠋
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠵ‍ᠠ‍ᠭᠡᠡ᠋
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠵᠣ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠭᠡᠣ᠊᠊‍᠊ᠨ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊‍᠊ᠨ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᢉ‍ᠰ‍‍ᠠ‍ᠭᠡ᠊ᠷ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠪᠡᠴᠣ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠪᠡᠯ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠪᠡ‍ᠰ‍ᠣ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠮ‍ᠠ‍ᢉᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ᠎ᠠ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠬᠥ᠊ᠯ‍ᠠ‍᠊ᠷ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠩ‍ᠬᠥᠳ᠋᠊‍᠊ᠨ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᢉ‍ᠰ‍‍ᠠ‍᠊‍᠊ᠨ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠭᠡᠡ᠋ ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠢ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠳ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ᠊ᠡ᠋
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠬᠥ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠮ‍ᠠ‍᠊ᠷ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠬᠥ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠯ ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠢ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠪᠡᠡ᠋
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡᠯ᠎ᠠ
ᠬᠥ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠨ᠎ᠠ

/~үүл /~өө /~лд /~чих /~цгөө /~ж /~өөд /~н /~сөөр /~вч /~вөл /~вөөс /~мөгц /~төл /~хлөөр /~нгүүт /~сөн /~өө(гүй)᠎ /~дөг /~х /~мөөр /~хүйц /~лгүй /~в /~жээ /~лөө /~нө

Хоршоо үг

• урвах хөрвөх - а.химийн бодос нэг байдлаас нөгөө байдалд шилжих; б.шилж. үнэнч бус зан гаргах, туйлбартай бус байх
• эргэх хөрвөх - а.нааш цааш болж холбирох; б.шилж. өөрчлөгдөх

Аман зохиолд орсон нь

Цэцэн үг

Хөхийг үзэж хөрвөж

Шарыг үзэж шарвах

Тайлбар: туйлбартай бус байх, үнэнч бус аашлах