хүнцэл
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [xьnʦel]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠬᠥ᠊ᠠᠴᠠᠯ
- (хүнчэл)
Үгийн утга[засварлах]
- I урга.
- Хэлбэр дүгрэг, хавтгай, амт маш гашуун, хортой, нэгэн зүйл үр
- II нэр.хими.
- Хамгийн хортой бодост тооцогддог, химийн махбод.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- эмнэлэгт хэрэглэнэ -
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
хүн|цэл урга.. хүнцэлд, хүнцлээс
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Хүн хэлбэл өөрт
- Хүнцэл хазвал араанд
- Хүнийг хэлбэл өөрт
- Хүнцэл идвэл араанд
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Зүйр үг[засварлах]
- Хүнцэл I урга. Хэлбэр дүгрэг
- Хавтгай
- Амт маш гашуун
- Хортой
- Нэгэн зүйл үр: эмнэлэгт хэрэглэнэ: гожил
- Хүнж: хүн хэлбэл өөрт
- Хүнцэл идвэл араанд
Тайлбар: хүн муу хэлсэн хүн өөдөлдөггүй