хүнцэл
Монголоор
[засварлах]Үгийн гарал
[засварлах]Үгийн дуудлага
[засварлах]- [xьnʦel]
Үндэсний бичиг
[засварлах]- ᠬᠥ᠊ᠠᠴᠠᠯ
- (хүнчэл)
Үгийн утга
[засварлах]- I урга.
- Хэлбэр дүгрэг, хавтгай, амт маш гашуун, хортой, нэгэн зүйл үр
- II нэр.хими.
- Хамгийн хортой бодост тооцогддог, химийн махбод.
Ойролцоо үг
[засварлах]Нийлмэл үг
[засварлах]- эмнэлэгт хэрэглэнэ -
Зөв бичихзүй
[засварлах]Кирил бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]хүн|цэл урга.. хүнцэлд, хүнцлээс
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]
Орчуулга
[засварлах]Товчилсон үг
[засварлах]Хэлц үг
[засварлах]Өвөрмөц хэлц
[засварлах]Хэвшмэл хэлц
[засварлах]- Хүн хэлбэл өөрт
- Хүнцэл хазвал араанд
- Хүнийг хэлбэл өөрт
- Хүнцэл идвэл араанд
Аман зохиолд орсон нь
[засварлах]Зүйр үг
[засварлах]- Хүнцэл I урга. Хэлбэр дүгрэг
- Хавтгай
- Амт маш гашуун
- Хортой
- Нэгэн зүйл үр: эмнэлэгт хэрэглэнэ: гожил
- Хүнж: хүн хэлбэл өөрт
- Хүнцэл идвэл араанд
Тайлбар: хүн муу хэлсэн хүн өөдөлдөггүй