хас

Монголоор

Үгийн дуудлага

[xasᴧ]

Үндэсний бичиг

ᠬᠠᠰ
ᠬᠠᠰ᠊ᠨ

(хаса) гуя ~ (хас) ~ тэмдэг

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.эрдэс.

1. Хаш

II нэр.

1. Хүн, мал амьтны бүдүүн гуяны дотор тал

III нэр.

1. Дөрвөн үзүүрийг нь тэгш өнцгөөр нугалсан тоонолж хэлбэртэй зөн билиг, сэтгэлгээний нууцыг агуулсан бэлгэ тэмдэг

IV.

1. хас туурга хөгжим. (Өөрсний эгшигтний аймгийн цохивор хөгжмийн зэмсэг), жигдэрсэн хас туурга хөгжим

Нийлмэл үг

хас хатгуур - хас шигтгэж хийсэн, хас чулуугаар хийсэн гоёл чимэглэлийн зүйл

хасын туулай ёгт. - сар

зээ хас - дээд зэргийн хас

хас хатгуур цэцэг урга. - өндөр иштэй, нарийн шүхэр бүхий цагаан цэцэгтэй, үнэр анхилам долоогоны нэг төрөл

хас ханах - мал доголох, усан хаван, оронгитох зэрэг эмгэгийн үед гуяны дотор талд арьсны дор гүрийж харагдах судас ханаж эмчлэх ардын мал эмнэлгийн арга

хас тамга - түмэн насан хээт тамга

хас тооно - тоонолжин хэлбэртэй тооно

хас төр - бат бэх төр, энх амгалан төр

хас тэмдэг - зөн билгийн тэмдэг, түмэн наст хээ

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

хас нэр. гуя ~ хорш.II.(бэлгэ тэмдэг) ~ тэм­дэг, хасын

Хоршоо үг

• гуя хас - хүн, амьтны бүдүүн гуя түүний дотор тал
• хонго хас - хүн, амьтны гуяны дотор болон арын зузаан мах

Хэлц үг

Өвөрмөц хэлц

хас чулууг ялгахгүй - сайн муу, зөв бурууг ялгахгүй

Хэвшмэл хэлц

Хас болж хагарахаас биш

Хад болж үлдэхгүй

Хас нь чичирч

Хацар нь улайх (аймхай)

Хас чулуунд хальс үгүй

Хайрхан биед мөнх үгүй