хажуу
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [xaʤu:]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠬᠠᠵᠠᡍᠣ
- (хажагу)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Юмны нэгэн тал
- Дэргэд, шадар
- Уулын хэвгий
- Гаднын, хөндлөнгийн
- шилж. Сацуу, зэ-рэгцээ, гадна, хооронд
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- баруун хажуу - баруун тал, баруун этгээд
- зүүн хажуу - зүүн тал, зүүн этгээд
- хажуу тал - хажуу этгээд, хажуу хэсэг
- хажуугийн мэдрүүл - зарим хоёр нутагтан, авгалдай, загас, дугариг амтны мэдрэхүйн эрхтэн
- хажуугийн ташилт - хажуугийн чиглэлийг хэвтээ хавтгайтай харьцуулахад үүсэх өнцөг
- хажуугийн хатингарт хатуурал - тодорхойгүй шалтгаанаар үүсэж тархи, нугасны хөдөлгөөний мэдрэлийн эс зогсолтгүй хөнөөгдөж, булчин мах шуугдаж, гүн саажил үүсдэг төв мэдрэлийн тогтолцооны архаг, давших явцтай өвчин
- хажууд суух - дэргэд суух
- хажуугийн байрлал - гадаргыг бүрдүүлэгч уул, нуруу, толгодын хажуу бэл, зүг зовхис, зонхилох салхины чиглэлийн хувьд байрласан байрлал
- уулын хажуу - уулын хэвгий хэсэг
- хажуугийн хүн - гаднын хүн, хөндлөнгийн хүн
- үзэхийн хажуу - үзэхийн зэрэгцээ
- явахын хажуу - явахын зэрэгцээ
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ха|жуу тэм.. хэсэг) баруун ~, хажуугийн, хажууд, хажуугаас
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ᠬᠠᠵᠠᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᡍᠣ
ᠬᠠᠵᠠᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᡍᠣ᠊ᠠᠠᠠ᠊᠊ᠨ
ᠬᠠᠵᠠᡍᠣ᠊ᠠᠠᠠ᠊ᠨ
- /~дуу /~дуухан /~хан
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- хажуу хавирга - хажуу тал, ойр дэргэд, хавь ойр, ойр тойрныхон
- хажуу саахалт - ойр хавийн хүмүүс, зэргэлдээ амьдрах хүмүүс
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Хав загас халиун хөөж хэрэлдвэл
- Хажуу дахь загасчны олз