тэнхээ

Монголоор

Үгийн гарал

===Үгийн дуудлага тэнхээ

Үндэсний бичиг

ᠲ᠋‍ᠠ‍ᠩ‍ᠭᠡᠭᠡᠡ᠋

(тэнгхэгэ)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Хүн, амьтны биеийн тар тамир, хүч чадал, бяр
2. шилж. Бэл хөрөнгөний хир хэмжээ

II.

1. тэнхээ зоос хуучир. (зоосон мөнгө, жижиг мөнгө), тэнхээ хүүдий (мөнгөний хүүдий, мөнгө агуулах сав), алтан тэнхээ (алтан зоос).

тэнхээ

Нийлмэл үг

тэнхээ алдрах - бие суларч, сулдайх, хүч тамир нь барагдах

тэнхээ барах - хүч тамир, чадал тэнхээ зарцуулж ихэд зүдрэх

тэнхээ барагдах - хүч тамиргүй болох

тэнхээ доройтох - а.хүч тамир доройтох; б.эрүүл мэндийн байдал муудах; в.чадал тэнхээгүй болох

тэнхээ засрах - бие сайжирч хүч тамир орох

тэнхээ муудах - бие суларч, улмаар доройтож эхлэх

тэнхээ орох - а.хүч тамир нэмэгдэх; б.чадал чадвар ба хөрөнгийн хэмжээ дээшлэх

тэнхээ тасрах - а.хүч чадал муудаж, хөдлөх аргагүй болох; б.тэнхээ алдрах

тэнхээгээ үзэх - хүч чадлаа сорих, шалгах

тэнхээгээ үзэлцэх - хүч чадлаа харилцан үзэх, сорих

тэнхээ муутай - а.биеийн хүч чадал дорой; б.хир чадал бага буюу барагтай

сэтгэлийн тэнхээ - хатуужил, тэсвэр

оюуны тэнхээ - оюуны чадал, оюуны багтаамж

санаа байгаад тэнхээ хүрэхгүй - санаа байвч бэл хүрэхгүй

тэнхээгээрээ амьдрах - бэл хөрөнгөнийхөө хэмжээгээр амьдрах

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

тэн|хээ нэр. ~тэй залуу, тэнхээний, тэнхээнд, тэн­хээгээр

Хоршоо үг

• ааг тэнхээ - хүн амьтны ид чадал, хүч тамир, омог
• бие тэнхээ - хүний бие махбод болон хүч тамир
• бяд тэнхээ - хүний хүч тамир
• бяр тэнхээ - хүн, амьтны хүч чадал, тар тамир
• тэнхээ чадал - хүч чадал, тамир
• тэнхээ тамир - биеийн бяр чадал, хүч тэнхээ
• тэнхээ сүлд - хүч тамир болон сүлд хийморь

Хэлц үг

Өвөрмөц хэлц

тэнхээ мэдэн - чадлын хирээр, байдаг чадлаараа

Хэвшмэл хэлц

Дэрстэй байсан цагт

Тэнхээ буурах ёсгүй