тэнхээ
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [teŋᵏxe:]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠲ᠋ᠠᠩᠭᠡᠭᠡᠡ᠋
- (тэнгхэгэ)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Хүн, амьтны биеийн тар тамир, хүч чадал, бяр
- шилж. Бэл хөрөнгөний хир хэмжээ
- II.
- тэнхээ зоос хуучир. (зоосон мөнгө, жижиг мөнгө), тэнхээ хүүдий (мөнгөний хүүдий, мөнгө агуулах сав), алтан тэнхээ (алтан зоос).
тэнхээ
Нийлмэл үг[засварлах]
- тэнхээ алдрах - бие суларч, сулдайх, хүч тамир нь барагдах
- тэнхээ барах - хүч тамир, чадал тэнхээ зарцуулж ихэд зүдрэх
- тэнхээ барагдах - хүч тамиргүй болох
- тэнхээ доройтох - а.хүч тамир доройтох; б.эрүүл мэндийн байдал муудах; в.чадал тэнхээгүй болох
- тэнхээ засрах - бие сайжирч хүч тамир орох
- тэнхээ муудах - бие суларч, улмаар доройтож эхлэх
- тэнхээ орох - а.хүч тамир нэмэгдэх; б.чадал чадвар ба хөрөнгийн хэмжээ дээшлэх
- тэнхээ тасрах - а.хүч чадал муудаж, хөдлөх аргагүй болох; б.тэнхээ алдрах
- тэнхээгээ үзэх - хүч чадлаа сорих, шалгах
- тэнхээгээ үзэлцэх - хүч чадлаа харилцан үзэх, сорих
- тэнхээ муутай - а.биеийн хүч чадал дорой; б.хир чадал бага буюу барагтай
- сэтгэлийн тэнхээ - хатуужил, тэсвэр
- оюуны тэнхээ - оюуны чадал, оюуны багтаамж
- санаа байгаад тэнхээ хүрэхгүй - санаа байвч бэл хүрэхгүй
- тэнхээгээрээ амьдрах - бэл хөрөнгөнийхөө хэмжээгээр амьдрах
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
тэн|хээ нэр. ~тэй залуу, тэнхээний, тэнхээнд, тэнхээгээр
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- ааг тэнхээ - хүн амьтны ид чадал, хүч тамир, омог
- бие тэнхээ - хүний бие махбод болон хүч тамир
- бяд тэнхээ - хүний хүч тамир
- бяр тэнхээ - хүн, амьтны хүч чадал, тар тамир
- тэнхээ чадал - хүч чадал, тамир
- тэнхээ тамир - биеийн бяр чадал, хүч тэнхээ
- тэнхээ сүлд - хүч тамир болон сүлд хийморь
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- тэнхээ мэдэн - чадлын хирээр, байдаг чадлаараа
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Дэрстэй байсан цагт
- Тэнхээ буурах ёсгүй