суурин
Монголоор
[засварлах]Үгийн гарал
[засварлах]Үгийн дуудлага
[засварлах]- [su̇:rin]
Үндэсний бичиг
[засварлах]- ᠰᠠᡍᠣ᠊᠊ᠷ᠊ᠢ᠊᠊ᠨ
- (сагурин)
Үгийн утга
[засварлах]- тэм.
- Байран, үргэлж байнга
- Суурьшил бүхий томоохон газар
Ойролцоо үг
[засварлах]Нийлмэл үг
[засварлах]- суурин суух - ийш тийшээ явалгүй байран байх
- суурин шувуу - нүүдэллэдэггүй, жилийн турш нэг газраа байран амьдардаг шувуу
- суурин жасаа хуучир. - дээр үед нийслэлд байсан аймгийн захирал
- төв суурин - хүн олноороо суурьшсан газар
- суурин газар - хүн амын нягтшил бүхий газар
- суурин гацаа - бага шиг хүй хүйгээр оршсон хүмүүс
- суурин иргэд - байнга нэг газраа оршин амьдардаг хүмүүс
Зөв бичихзүй
[засварлах]Кирил бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]суу|рин нэр. ~ амьдралтай (суурьшил газар) хот/төв ~ хорш., суурингийн, сууринд, суурингаас, о.тоо суурингууд
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]
Орчуулга
[засварлах]Хоршоо үг
[засварлах]- байран суурин - явдал суудал багатай, тогтвор суурьшилтай байдал
- хот суурин - хүн ам олноороо суурьшсан, барилга байшин, үйлдвэр, худалдаа, засаг захиргааны байгууллага төвлөрсөн газар