суурин
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [su̇:rin]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠰᠠᡍᠣ᠊᠊ᠷ᠊ᠢ᠊᠊ᠨ
- (сагурин)
Үгийн утга[засварлах]
- тэм.
- Байран, үргэлж байнга
- Суурьшил бүхий томоохон газар
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- суурин суух - ийш тийшээ явалгүй байран байх
- суурин шувуу - нүүдэллэдэггүй, жилийн турш нэг газраа байран амьдардаг шувуу
- суурин жасаа хуучир. - дээр үед нийслэлд байсан аймгийн захирал
- төв суурин - хүн олноороо суурьшсан газар
- суурин газар - хүн амын нягтшил бүхий газар
- суурин гацаа - бага шиг хүй хүйгээр оршсон хүмүүс
- суурин иргэд - байнга нэг газраа оршин амьдардаг хүмүүс
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
суу|рин нэр. ~ амьдралтай (суурьшил газар) хот/төв ~ хорш., суурингийн, сууринд, суурингаас, о.тоо суурингууд
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- байран суурин - явдал суудал багатай, тогтвор суурьшилтай байдал
- хот суурин - хүн ам олноороо суурьшсан, барилга байшин, үйлдвэр, худалдаа, засаг захиргааны байгууллага төвлөрсөн газар