сор

Монголоор

Үгийн дуудлага

[sor]

Үндэсний бичиг

ᠰᠣ᠊᠊ᠷ
ᠰᠣ᠊᠊ᠷ᠎ᠠ

(сор)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Мал, амьтны ноолууртай хольцолдон ургасан урт ширүүн үс
2. Хүн, малд гишгэгдээгүй сэрмүүн соргог өвс
3. шилж. Юмны чанар сайтай нь, охь, тэргүүн

II нэр.

1. Дүрэлзэн асаж буй галын дөлний торгон үзүүр.

III нэр.шашин.

1. Шашны дайсан тэрсүүдийг дарах, сайн үйлсийг арвижуулах бэлгэ болгож, чөтгөрийн идэш, амин золиг болгон хаядаг хохимой толгойтой гурвалжин балин

IV.

1. сор тамга (тэнцүү өнцөгт гурвалжин тамга, чойнжин тамга).

IV амьт.

1. Ногоон өнгөтэй нэг зүйл хорхой; биед хүрвэл хорсож өвдөнө.

Нийлмэл үг

булганы сор - булганы гялалзаж гялтганасан урт үс

үнэгний сор - үнэгний гялалзаж гялтганасан урт үс

хурган сор - нарийн ноост хурганы арай бүдүүн ширхэгтэй ноос

санчиганд сор суух - хүний үс санчигнаасаа эхлэн бууралтах

өвсний сор - өвсний торгон үзүүр

сор хөөх - а.нутаг бэлчээрийн сайныг бараадах; б.юмны сайныг дагаж явах

минжийн сор урга. - гол үндэс нь нарийн, хатахаараа бор улаан өнгөтэй болдог, бүх хэсгээрээ ширүүн цагаан үстэй бөгөөд зарим үсний нь уг бөөрөнхий товгор, навч нь цувран ургаж, бор, цагаан, хөхөвтөр бор цэцэг дэлгэрдэг, өндгөлжин хэлбэрийн хатуу жимстэй, үндэс болон бүхэл өвс нь эмийн найрлагад ордог олон наст өвс

сор залах - а.өвлийн улирлын сүүл сард тэрс номтны ёс, шашин лугаа дайсагнагчидтай тэмцэн няцаагч догшидыг магтаж, тарни, ерөөл хурж, эцэст нь зул, хүж, балин жалсайгаар тойруулан чимсэн гурвалжин дүрсийг шатаах; б.мориноосоо унаж явгарах; в.ажил явдлыг гадагш түлхэх

гавал сор - бүтэн, нойтон толгойг муу зайгаар дүүргээд сор болгон хаях нь

сорын таваг - хоёр шургааг модны голд тавьсан царан дээр сор залах хүнийг хүлж, сор залах нүхний дээр тавин тос цацан шатаах цар таваг

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

сор нэр. сорын, сорд, сороор

Хоршоо үг

• сор дээж - охь дээж
• сор сод - тэргүүн, манлай

Осетоор

Тэмдэг нэр

сор