сод
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [sodŏ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠣ
- (соду)
Үгийн утга[засварлах]
- I тэм.
- Гоц гойд, онцгой, сонин хачин
- II нэр.
- Шувууны жигүүр, сүүлний гол урт өд
- Сур харвах үргэлж өдтэй сум.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- сод их билэг - бусдаас хэтийдсэн эрдэм билэг
- сод ухаантан - оюун ухаанаараа бусдаас гоцлон тодорсон хүн
- сод мэргэн - онцгой хурц, мэргэн ухаантан
- сод хүн - олноос онцгой хүн
- содон үнэр - ойр тойронд үгүй хурц үнэр
- содон юм - бусдаас өөр, онцгой юм
- содон харагдах - а.олны дундаас ганцаар ялгарч тодрон харагдах; б.сэжигтэй, сонин гаж харагдах; в.аливаа бүхэл, бөөн хэсгээс ганцаар зайдуу, салангид харагдах
- бүргэдийн сод - бүргэдийн жигүүр, сүүлний гол урт өд
- тасын сод - тасын жигүүрийн урт өд
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
сод тэм.. ~он үнэр
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Сод нь соддоо янаг
- Сохор хоёр нэгэндээ түшиг
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Цэцэн үг[засварлах]
- Сод нь доо янаг
- Сохор хоёр нэгэндээ түшиг
Тайлбар: хүн өөртэйгөө адилхан хүнтэй л нөхөрлөдөг
- Сод нь бүрдээгүйгээр нисэхэд дурлах
Тайлбар: чадлаа мэдэхгүй их зүйлд санаархах