сарьс

Монголоор

Үгийн дуудлага

[sȧris]

Үндэсний бичиг

ᠰ‍ᠠ‍᠊ᠷ᠊ᠢ᠊‍ᠰ‍ᠣ

(сарису)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Зарим хоёр нутагтан, мөлхөгчид, шувуу болон хөхтний хөлийн хурууг холбосон нимгэн хальс
2. Нохой, чоно, үнэг зэрэг амьтны хамрын үзүүрийн үсгүй хэсэг

II нэр.

1. Хонь, ямааны арьсыг боловсруулж хийсэн нимгэн илгэ

III нэр.

1. Эсийн гадар бүрхүүл.

Нийлмэл үг

сарьсан багваахай амьт. - урд мөчний уртассан хуруудыг нь холбосон сарьсан далавчтай, хулгана мэт бяцхан, шөнө нисэж ялаа шумуулаар идэшлэдэг дэлэнтэн

сарьсан хамар - амьтны хоншоорны үсгүй, нимгэн арьстай хэсэг

цагаан сарьс - будаг оруулаагүй илгэ

хар сарьс - битүү туурайтны хондлойн арьсаар элдэж хийсэн илгэ

хүж сарьс - элдэж зөөлрүүлсэн будагтай арьс

хүүхэн сарьс - гутлын ул, зулаг хоёрын завсар хавчуулан оёсон илгэ

сарьсан хавчаар - гутлын зулаг түрийний залгаасанд хавчуулан оёсон нимгэн арьс

сарьсан борви - илгээр хийсэн бяцхан хөхүүр сав

сарьс хавчуулах - хоёр юмны завсарт хавчаар барьж оёх

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

сарьс нэр. ~ан хамар II.(нимгэн илэг) ~аар эмжих, сарьсны, сарьсанд, сарьснаас

Хоршоо үг

• саарь сарьс - бог малын боловсруулсан арьс, түүгээр хийсэн нимгэн илгэ

Аман зохиолд орсон нь

Зүйр үг

Санаа муут яван хатна

Сарьсан багваахай наранд хатна

Тайлбар: үйлийн лай эргээд өөрт тусна