саравч

Монголоор

Үгийн дуудлага

[sarafʧĭ]

Үндэсний бичиг

ᠰ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍ᠪᠴ᠊ᠢ

(сарабчи)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Мал, гэр зэргийг цас бороо, шуурга зэргээс хамгаалах нөмөр бүхий нэг талдаа задгай, дээвэртэй хашаа
2. Байшингийн дээвэр доор туурганаас илүү гарсан хэсэг
3. Малгайн магнайны дээд этгээдэд урагш гарсан хэсэг

II нэр.

1. Салхи шорооноос нүд хамгаалах зориулалтын халхавчтай нүдний шил.

III нэр.

1. Үнэт болон өнгөт төмөрлөгөөр хийсэн эхнэр хүний шанхны даруулга, уртавтар хавчаар, хатгуур.

IV нэр.хуучир.

1. Манж эмэгтэйчүүдийн өмсдөг саравч бүхий малгай.

Нийлмэл үг

малын саравч - мал хаших дулаан хороо

өвсний саравч - өвс хурааж хадгалах хашаа

үүдний саравч - а.гэр, байшин зэргийн хаалганы дээр илүү гаргаж барьсан халхавч; б.үүдний пин

саравчны унь - дээвэр доогуур ташуувтар хөндлөн дамнуулж тавьсан нарийн урт мод

саравчны хангинуур - саравчны үүдэн тушаа өлгөсөн хонх зэрэг дуу гаргах зүйл

саравчны хөвөө - саравчны мөг

хадны саравч - өнгийсөн хад

саравчин бүрх - өргөн хүрээтэй, зуны сүрлэн малгай

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

са|равч нэр. саравчийг, сарав­чинд, саравчнаас, о.тоо саравчнууд

Хоршоо үг

• пүнз саравч - төл малыг хүйтнээс хамгаалах битүү хашаа
• дал саравч - малын саравчтай хашаа
• хашаа саравч - тойруулан барьсан хүрээ болон цас бороо, хүйтнээс хамгаалах нөмөр бүхий нэг тал нь задгай, дээвэртэй хороо