оргодол
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [orǧodol]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ
- (оргудул)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Ял шийтгэлээс дутаасан хүн
- хуучир. Төр буюу ноёлогч ангийг эсэргүүцэн боссон этгээд
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- оргодол хүн - оргон зугтсан хүн
- цагааны оргодол - цагаантны цэргээс дутаасан хүн
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ор|го|дол нэр. оргодлыг, оргодолд, оргодлоос, о.тоо оргодлууд
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠤ᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠳ᠋ᠣ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠡᠴ᠊᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠢᠶᠡᠷ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠲ᠋ᠠ᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠢᠶᠡ᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠᠯ ᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ
- /~ын /~д /~ыг /~оос /~оор /~той /~руу /~оо /~ууд
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Зүйр үг[засварлах]
- Оронгүй оргодол
- Замгүй завхуул
Тайлбар: орон гэргүй зайгуул