өрвөлөг
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [цrwцlцg]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊᠊ᠷᠪᠡ᠊ᠯᠭᠡᠡ᠋
- (өрбэлгэ)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Шувууны жижиг өд, чандар
- Тахианы толгойд ургасан хэсэг үс өд, толгойн цэцэг
- Буурын толгойн ар дахь сэгсгэр үс;
- Хулс, зэгс зэрэг ургамлын сагсгар түрүү
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- өрвөлөг ургах - толгойд нь хэсэг үс ургах
- өрвөлөг үргээх - хүүхдийн сэвлэг авах, эрэгтэй хүүхдийг гурав ба тав, эмэгтэй хүүхдийг хоёр ба дөрвөн настайд нь авна
- зэгсний өрвөлөг - зэгсний сагсгар түрүү
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
өр|вө|лөг нэр. өрвөлгийн, өрвөлгөөр
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]