өвөг
Монголоор
[засварлах]Үгийн гарал
[засварлах]Үгийн дуудлага
[засварлах]- [цwцg]
Үндэсний бичиг
[засварлах]- ᠡᠪᠤᠭᠡᠡ᠋
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠪᠤ᠊ᠢ᠊ᠡ᠋
- (эбүгэ) ~ дээдэс (өбүг) шувууны ~
Үгийн утга
[засварлах]- I нэр.
- Эцгийн дээд үеийнхэн;
- Өөрийн эцэг, эхийн аав
- Эртний
- II нэр.
- Зарим шувуу, хэвлийгээр явагчдын толгой дээр ургасан урт өд, үс
Ойролцоо үг
[засварлах]Нийлмэл үг
[засварлах]- өвөг эцэг - өвөг аав
- өвөг аав - эцгийн эцэг буюу өвгөн аав
- элэнц өвөг - өвөг эцгийн эцэг
- хуланц өвөг - дөрөвдэх дээд үе, элэнц эцгийн эцэг
- өндөр өвөг - тав дахь дээд үе, хуланц өвгийн эцэг
- өвөг монгол хэл хэл шинж. - эртний монгол хэл
- шувууны өвөг - шувууны толгой дээр ургасан урт үс, өрвөлөг
Зөв бичихзүй
[засварлах]Кирил бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]ө|вөг нэр. эхийн аав) ~ эцэг/эх, өвгийн, өвөгт, өвгөөс
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]
Орчуулга
[засварлах]Хоршоо үг
[засварлах]Товчилсон үг
[засварлах]Хэлц үг
[засварлах]Өвөрмөц хэлц
[засварлах]Хэвшмэл хэлц
[засварлах]- Өвөг хүн эмгэндээ хайртай
- Өвөөлж шувуу өндгөндөө хайртай
- Өвөг язгуураа санаж хүндэл
- Өссөн төрснөө дагаж хүндэл
- Өл буга өвөлжилтэй суултай
- Өвөг хүн (суултай) нутаглаатай
- Өлзий шувуу
- Өдөр бүр дуугаравч
- Өвлийг тавьдаггүй
- Өвөг хөхөө дуугарвал зун болдог юм