өвөг
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [цwцg]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠪᠤᠭᠡᠡ᠋
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠪᠤ᠊ᠢ᠊ᠡ᠋
- (эбүгэ) ~ дээдэс (өбүг) шувууны ~
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Эцгийн дээд үеийнхэн;
- Өөрийн эцэг, эхийн аав
- Эртний
- II нэр.
- Зарим шувуу, хэвлийгээр явагчдын толгой дээр ургасан урт өд, үс
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- өвөг эцэг - өвөг аав
- өвөг аав - эцгийн эцэг буюу өвгөн аав
- элэнц өвөг - өвөг эцгийн эцэг
- хуланц өвөг - дөрөвдэх дээд үе, элэнц эцгийн эцэг
- өндөр өвөг - тав дахь дээд үе, хуланц өвгийн эцэг
- өвөг монгол хэл хэл шинж. - эртний монгол хэл
- шувууны өвөг - шувууны толгой дээр ургасан урт үс, өрвөлөг
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ө|вөг нэр. эхийн аав) ~ эцэг/эх, өвгийн, өвөгт, өвгөөс
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Өвөг хүн эмгэндээ хайртай
- Өвөөлж шувуу өндгөндөө хайртай
- Өвөг язгуураа санаж хүндэл
- Өссөн төрснөө дагаж хүндэл
- Өл буга өвөлжилтэй суултай
- Өвөг хүн (суултай) нутаглаатай
- Өлзий шувуу
- Өдөр бүр дуугаравч
- Өвлийг тавьдаггүй
- Өвөг хөхөө дуугарвал зун болдог юм