үндэстэн
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [ьndesten]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ
- (үндүсүтэн)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Нийтийн нэг хэл соёл, газар нутагтай түүхийн урт удаан хугацааны явцад бүрэлдэн тогтсон ястнуудын нэгдэл
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- үндэстний цөөнх - нэг улсад харъяалагдах олон үндэстнүүдээс цөөн тоотон хүмүүс
- улс үндэстэн - нэгэн улсад харъяалагдах бүлэг хүмүүс
- үндэстний хэл - үндэстний эзэмшин хэрэглэж буй хэл
- үндэстний соёл - нийгмийн урт удаан хугцаанд хэвшин тогтсон үндэсний өвөрмөц соёл түүхийн бүх хэлбэр
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
үн|дэс|тэн нэр. Нэгдсэн Үндэстний (Үндэсний) Байгууллага (НҮБ), үндэстэнд, үндэстнээс, о.тоо үндэстнүүд
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ ᠊ᠣ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ ᠳ᠋ᠣ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ ᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ ᠡᠴ᠊᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ᠋ ᠢᠶᠡᠷ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ ᠲ᠋ᠠ᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ᠋ ᠢᠶᠡ᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠠᠳ᠋ᠣ᠊ᠰᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ ᠨᠣ᠊ᠬᠥᠣ᠊᠊ᠨ
- /~ий /~д /~ийг /~ээс /~ээр /~тэй /~ рүү /~ээ /~үүд
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- үндэстэн ястан - нэг хэл яриа, нийтлэг ёс заншил бүхий бүлэг хүмүүсийн ерөнхий нэр
- угсаа үндэстэн - гарал үүсэл, хэл соёл нэгтэй хүмүүс