үет
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [ьjĕtĕ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠶᠡᠳ᠋ᠣ
- (үйэтү)
Үгийн утга[засварлах]
- I тэм.
- Үе судал бүхий, үе давхарга бүхий
- Үе гишүүн бүхий
- Ургамлын ишинд байдаг түгдэрхий бүхий, үе бүхий
- II тэм.хэл шинж.
- Хийн нэг түрэлтээр хэлэгдэх буюу сонсдох хэсэг
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- үет ташуур - төмөр, гуулийг давтан ташууртай адил болгож хулс модыг дүрслээд, бариулд нь балтаг, толт тавьж хийсэн цэргийн зэвсэг
- олон үет - а.олон судалтай, б.олон давхарга бүхий, үе ихтэй
- үет хөлтөн - үелсэн хөлтэй нугаламгүй амьтны хүрээ
- үет монгол урга. - хэлбэр үет цагаантай ойролцоо, бут шингэн, навч цөөн, шивээ богино бөгөөд бараан өнгөтэй, асга хадтай газар ургадаг ургамал, шивээ ургаж гүйцсэн хойно малд нөлөөтэй, монгол өвс
- үет цагаан урга. - усны хөвөө, тойром, сайрт ургах зэгс, дэрс мэт ургамал
- үет ургамал - үе бүхий ургамал
- үет бичиг - үе үеэр бичих бичиг
- үет шүлгийн ёс - үеийн тоог журамлахад үндэслэсэн шүлэг зохиолын тогтолцоо
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
үет тэм..
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Үет юм тэнийх
- Үс даахиа унагах
- (Борвит юм босох)
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Цэцэн үг[засварлах]
- Үет юм тэнийх
- Үс даахь гуужих
Тайлбар: хавар болж дулааран хүн амьтны зоо нуруу тэнийх