үдэх
Монголоор
[засварлах]Үгийн гарал
[засварлах]Үгийн дуудлага
[засварлах]- [ьdĕ]
Үндэсний бичиг
[засварлах]- ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠᠬᠥ
- (үдэ)
Үгийн утга
[засварлах]- I үйл.
- Хүнийг явах, аянд мордоход даган гаргаж өгөх
- II үйл.
- Юмыг утас, шөрмөс мэтээр холбож бэхлэх
- шилж. Үг хэлэхгүй байх, дуугүй байх
Ойролцоо үг
[засварлах]Нийлмэл үг
[засварлах]- үдэх ёслол - зочдыг хүндэтгэлтэйгээр гаргаж өгөх ёс заншил
- үдэн гаргах - аян замд нь гаргаж өгөх
- үдэж мордуулах - үдэн явуулах, мордоход нь дагаж гаргаж өгөх
- зочдыг үдэх - зочдыг гарган өгөх
- нулимсаар үдэх - бусдыг гарган өгөхдөө нулимс унаган хоцрох
- харцаараа үдэх - бусдыг гарган өгөхдөө үг хэлэхгүй харсаар хоцрох
- дэвтэр үдэх - дэвтрийг холбон бэхлэх
- хана үдэх - ханыг хооронд нь холбох
Зөв бичихзүй
[засварлах]Кирил бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]ү|д/эх үйл. зочдыг ~, үднэ, үдэв, үдлээ, үджээ, үдье, үдэж; үдэгдэх, үдэзнэх, үдэцгээх, үдчих
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]
Орчуулга
[засварлах]Товчилсон үг
[засварлах]Хэлц үг
[засварлах]Өвөрмөц хэлц
[засварлах]- эцсийн замд нь үдэх - нас барсан хүнийг оршуулах
- амаа үдэх - үг үл хэлэх, дуугүй болох
- ↑амаа үдэх
- ↑ амыг нь үдэх
- ↑ буянаар үдэх
- ↑ зэвсгээр үдэх
- ↑ эцсийн замд нь үдэх
Хэвшмэл хэлц
[засварлах]Аман зохиолд орсон нь
[засварлах]Цэцэн үг
[засварлах]- Үдэх цаг байхад угтах цаг бий
Тайлбар: явсан хүн ирдэг, хүнийг үдэж явуулдаг ч бас угтаж авдаг ёс бий