шавь

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ʃȧwĭ]

Үндэсний бичиг

ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋

(шаби)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.хуучир.

1. Бяцхан халбага.

II нэр.хуучир.

1. Шашны ном, зан үйл сурахаар сүм хийдэд шавилан суугч лам нар
2. Шар феодалын харьяат албат

III нэр.

1. Багш болон мэргэжилтэн дагаж эрдэм ном мэргэжил сурах хүн; бусдаар ном заалгаж, сурч байгаа хүн, сурагч

Нийлмэл үг

шавь болох - шашны ном, зан үйл сурахаар сүм хийдэд лам болох

шавь лам - сахил хүртсэн залуу лам; шавь орох

шавь оруулах - ном заалгуулахаар ламд шавь болгон өгөх

шавийн албат - шар феодалын харьяаны ардууд

шавийн отог - шар феодалын харьяат айл өрх

шавийн яам - шавийн албат ардуудыг захирах эрх бүхий газар

Богдын шавь - Богдод өргөл барьц барьж, харьяалагдсан бүлэг ардууд

хутагтын шавь - шашны ёсны сайны хутаг олсон хувилгаадад харьяалагдсан хүн

багшид шавь орох - багшаар ном заалгахаар дагах

шавь төвтэй сургалт - суралцагч сургалтын үйл явцаа санаачлагатай удирдан, бүтээлчээр мэдлэг мэдээлэл олж авах сургалтын арга

багш шавийн барилдлага - багш нь шавиа энэрэн хайрлаж, номын үндсийг сургах, шавь нь багшаа хүндэтгэн биширч зул хүж, хадаг барьж ном заалгадаг монголын уламжлалт ёс

багш шавийн барилдлага - багш шавь бололцох ёс

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

шавь нэр. шавийн, шавьд, шавиас, о.тоо шавь нар

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋  ᠶᠢ‍᠊ᠨ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠳ᠋ᠣ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠊ᠢ᠊᠊ᠢ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠡᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠪᠡ᠊ᠷ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠪᠡ᠊‍᠊ᠨ
ᠱ‍ᠠ‍ᠪᠢ᠋ ᠨᠠ᠊ᠷ

/~ийн /~д /~ыг /~аас /~аар /~тай /~ руу /~аа /~нар

Хоршоо үг

• багш шавь - эрдэм ном заах хүн болон багшаар ном эрдэм заалгах сурагч
• шавь сурагч - дагалдах сурагч

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Багш хэдий халтай бол

Шавь төдий зальтай

Шавь багшаа дуурайна

Малгай толгойгоо дуурайна

Шавь нь хирийг татаж гаргах

Санаа нь хирийг хэлж гаргах

Шавь олныг шарлаасан

Сарьсан чихт хум пад

Шавь шааранд дуртай

Шаазгай дааринд дуртай

Аман зохиолд орсон нь

Цэцэн үг

Шавийн эрдэм багшаас

Тайлбар: сайн багшийн эрдэм шавьд уламжлагдан үлдэнэ