цор

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ʦor]

Үндэсний бичиг

ᠴᠣ᠊᠊ᠷ

(чор)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Хаж, сааль хийх муруй мод.

II.

1. цор ганц/цорын ганц (гав ганц, орь ганц), цор ганц үлдэх (гав ганц үлдэх), цор ганц хоцрох (аав ээж, хамаатан садангүй ганцаар хоцрох), цор ганц хүүхэд (орь ганц хүүхэд).

III.

1. цор цор (а.бага хүүхдийн, ахмад хүний өөдөөс үг сөрөх байдал; б.багачууд хүүхдийн бага зэрэг ханиалгах байдал; в.бялзуухай зэргийн цурхиралдах дуу чимээний байдал; г.олны тэмцэн цуугилдах; д.шилж. улайссан төмрийг усанд дүрэхэд гарах дуу чимээний байдал), цор цор хийх (бага хүүхдийн, ахмад хүний өөдөөс үг сөрөх), хүний өөдөөс цор цор хийх (ахмад хүний өөдөөс үг сөргөх), хүүхэд цор цор хийх (бага хүүхдийн бага зэрэг ханиалгах), бялзуухай цор цор хийх (бялзуухайны цурхиралдан дуугарах).

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим