хэлтэй
Монголоор
[засварлах]Үгийн гарал
[засварлах]Үгийн дуудлага
[засварлах]- []
Үндэсний бичиг
[засварлах]Үгийн утга
[засварлах]- I тэм.
- Хэл мэддэг, хэл нэвтэрч чаддаг
- Амтай, хэлэмгий
- Сураг мэдээтэй.
- II тэм.
- Хонх, гархи зэрэг эд юманд хэл байгаа.
Ойролцоо үг
[засварлах]Нийлмэл үг
[засварлах]Зөв бичихзүй
[засварлах]Кирил бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]
Орчуулга
[засварлах]Хоршоо үг
[засварлах]Товчилсон үг
[засварлах]Хэлц үг
[засварлах]Өвөрмөц хэлц
[засварлах]- урт хэлтэй - хэрүүлч, хэлэмгий, зарагч
Хэвшмэл хэлц
[засварлах]- Хэлтэй бол
- Хөлтэй
- Хэлтэй нь урд
- Хэлгүй нь хойно
- Хэлтэй хүн ташаардаг
- Хөлтэй морь бүдэрдэг
Аман зохиолд орсон нь
[засварлах]Зүйр үг
[засварлах]- Хэлтэй тэнэгээс хэлгүй тэнэг дээр
Тайлбар: хэрүүл шуугиан хэрэггүй