хэлтэй
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- []
Үндэсний бичиг[засварлах]
Үгийн утга[засварлах]
- I тэм.
- Хэл мэддэг, хэл нэвтэрч чаддаг
- Амтай, хэлэмгий
- Сураг мэдээтэй.
- II тэм.
- Хонх, гархи зэрэг эд юманд хэл байгаа.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- урт хэлтэй - хэрүүлч, хэлэмгий, зарагч
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Хэлтэй бол
- Хөлтэй
- Хэлтэй нь урд
- Хэлгүй нь хойно
- Хэлтэй хүн ташаардаг
- Хөлтэй морь бүдэрдэг
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Зүйр үг[засварлах]
- Хэлтэй тэнэгээс хэлгүй тэнэг дээр
Тайлбар: хэрүүл шуугиан хэрэггүй