хувилгаан
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [xu̇wilǧa:n]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠬᠣ᠊ᠪᠢ᠊ᠯᡍᠠ᠊ᠨ
- (хубилган)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Хувирах, хувилах нь
- II нэр.шашин.
- Буддын шашинд Богд гэгээн, хутагт нарын нас нөгцсөний хойно сүнс нь дахиж төрөл олсон дүр
- Төрсөн төрх байдал, овор дүр, зан ааш нь тун адил хүн
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- хувилгаан чулуу эрдэс. - өдрийн гэрэлд тод ногоон, цэнхэрдүү ногоон харагдах цахилгаан гэрэлд улаан, улбар хөх өнгөтэй болж хувирдаг эрдэнийн чулуу
- хувилгаан дүр - гэгээн, хутагт нарын хойд дүр
- хутагтын хувилгаан - хутагтын хойд дүр
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ху|вил|гаан I.шашин.. хувилгааны, хувилгаанд
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- рид хувилгаан - а.шашны номд гүн нэвтэрч ид шийдийг олсон эрдэм төгс хүн; б.номын хүчээр гайхамшгийг үзүүлэх нь
- хувилгаан сахиус - а.хувилах эрдэм чадал, чадвар, онцгой авьяас; б.онцгой
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Худалдаачин хүн
- Хувилгаан аргатай