хавчиг
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [xafʧig]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠬᠠᠪᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠬ
- (хабчиг)
Үгийн утга[засварлах]
- I тэм.
- Хоёр этгээдээс шахагдсан мэт дүрстэй, хавчгар
- Давчуу, явцуу, өргөн уудам биш
- Салтаа, хоёр гуяны уулзвар хэсэг;
- II нэр.
- Зууван хэлбэртэй ус тээх, идээ цагаа хадгалах модон сав
- Эхнэр хүний үсний засал чимэглэл, хавчаар.
- III нэр.
- Нас, бие гүйцээгүй мал
- Хаваршиж төрсөн буюу эрт төрсөн хурга, ишиг; хавчрай.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- хавчиг толгойтой - хоёр хажуугаасаа шахагдсан мэт хавтгай толгойтой
- хавчиг хамар - хоёр хажуугаас нь шахсан мэт хэлбэртэй нарийн хянган хамар
- хавчиг ам - уулын цухал ам
- хавчиг өрөө - давчуу өрөө
- аарцны хавчиг - аарц хийхэд зориулсан хавчгар торх
- тосны хавчиг - тос хийх хавчгар торх
- хавчиг адуу - зургаан настай адуу
- хавчиг соёолон - соёо нь ургаж гүйцсэн, үүдэн зургаан шүд нь солигдож жигдэрсэн, эрүүний захын шүд уртсаад цөгцгүй, бусад шүд нь цөгцтэй байдаг зургаан настай адуу
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
хав|чиг I.тэм.. хавчгийн, хавчигт
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]