оршил
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [oroʃil]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᠰ᠊ᠢ᠊ᠯ
- (орусил)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Орших байдал
- Ямар нэгэн бичиг зохиолын өмнөх өгүүлэл; ном зохиогч, хянан засварлагч, орчуулагч, хэвлүүлэгч нар уг ном, түүний агуулга зорилгын талаар уншигчдад урьдчилан тодорхой мэдээлэл өгөхийн тулд бичсэн товч тайлбар өгүүлэл
- Дуурь, бүжгэн жүжиг, жүжгийн эхлэл.
- II нэр.
- Шарил булах газар
- III.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- оршил үг - ном зохиолын өмнө бичсэн үг
- оршил болгон ярих - ярих хэлэх зүйлийнхээ товч санааг танилцуулах
- бичгийн оршил - бичиг зохиолын өмнөх өгүүлэл
- номын оршил - номын өмнөх өгүүлэл
- оршил шүлэг - а.эрт цагийн хөшөө дурсгал, орд харшийн ханан дээр бичсэн бичиг; б.нийтлэлийн болон зохиолын эхэнд юмуу аль нэг хэсэгт зохиогчийн шигтгэж өгсөн ишлэл, сургаал, цэцэн үг
- оршлын бичээс - бунхан дээр шүлэглэн бичсэн бичээс
- бат оршил - Богдын өлмий бат оршихыг ерөөх ёслол
- бат оршил өргөх - энх тунх байхыг ерөөх
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ор|шил нэр. оршлын, оршилд, оршлоос
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- оршил/оршил булш - шарил булсан газар
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- оршил дуршил нь олдохгүй - тогтворгүй олон зантай хүн