ороолон
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [oro:loŋ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊᠊ᠯᠠᠠ᠊ᠢ᠊ᠡ᠋
- (оруланг)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Үхдэлд оршсон буг, чөтгөр буюу боссон хүүр
- шилж. Маш дүрсгүй, дэггүй
- II амьт.
- Гөрөөс.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- ороолон болох - буг чөтгөр болох
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
о|роо|лон нэр.
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- босоо ороолон - а.дүрсгүй хүүхдийг муушаасан үг; б.шилж. маш элдэвтэй зальхай этгээд, дийлдэшгүй; в.зүс буруулан оргосон хүн
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Ороо ороогоо
- Ороолон чөтгөрөө
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Зүйр үг[засварлах]
- Ороо нь ороогооро
- Ороолон чөтгөрөөрөө
Тайлбар: таарч тохирохоороо нийлэх