морьтон
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [mȯrĭton]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠮᠣ᠊᠊ᠷ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠨ
- (моритан)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Морьтой хүн
- хуучир. Дундад зууны үе дэх Баруун Европын феодал ноёрхогч ангийн доторх хамгийн доод давхаргын хүмүүс;
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- морьтон ард - морь бүхий ард
- морьтон хүмүүс - морь унасан хүмүүс
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
морь|тон нэр. морьтны, морьтонд, морьтноор, о.тоо морьтнууд
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Морьтон нь явганы зовлонг мэдэхгүй
- Ухна нь ишигний зовлонг мэдэхгүй
- Морьтон нь явганыхаа зовлонг мэдэхгүй
- Мэргэчүүд мунхагийн зовлонг мэдэхгүй
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Зүйр үг[засварлах]
- Морьтныг мохоож
- Явганыг зогсоох
Тайлбар: хэлэмгий, хэрүүлч
- Монгол хүн ёсоо дээдэлдэг
- Морьтон ард хүлгээ биширдэг
Тайлбар: монголчууд зан заншил, хүлэг морио эрхэмлэдэг