мануухай
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [manu:xai]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠮᠠᠨ᠋ᠠᡍᠣ᠊ᠠᠠᠠ᠊ᠢ
- (мануухаи)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Араатан, жигүүртнээс хот хороо, тариагаа хамгаалан босгосон хүн дүрст зүйл
- шилж. Өөрийн гэсэн санаа бодолгүй, мэдлэг чадвар муутай, арчаагүй хүн
Утга зохиолын жишээ[засварлах]
- Тэгэнгүүтээ сэм гарч хонины хашаанаас хөдсөн мануухай авав. С.Эрдэнэ. Малын хөлийн тоос.,
- Ийм мануухайг хадлангийн бригадын даргаар яах гэж томилсон юм бэ? Ц.Ням-Осор. Юу гэнээ хө.,
- Пунцаг тэднийг ширтэж, та нар биднийг юу ч мэдэхгүй махан мануухай гэж санаж байх шиг байна. Ц.Уламбаяр. Зовлон жаргал.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- мануухай босгох - дээл, хүрэм зэргийг хүн дүрстэй болгон шовойлгох
- хөдсөн мануухай - хөдсөөр хийсэн хүний дүрс
- хүн биш мануухай - эрх мэдэлгүй, хүч дорой хүн
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ма|нуу|хай нэр. мануухайн, мануухайд, мануухайнаас, мануухайгаар, о.тоо мануухайнууд
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- махан мануухай - чадал хүч, хөдөлгөөн муутай, нунж дорой хүн
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Чоно орсон хойно
- Мануухай босгоно
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Цэцэн үг[засварлах]
- Үүр цайсан хойно өндөр цагаан мануухай босгох
Тайлбар: өнгөрсөн хойно нь ашиггүй зүйл хийх