лус
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [lusʌ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠯᠣ᠊ᠣᠰ
- (луус)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Газар дэлхий, уул усны эзэд, лусыг Монголд морьтой хүний дүрээр зурж тахих явдал урьд үлэмжхэн байсан
- шашин. Бурхны шашны ёсны газар усанд оршигч хүн бусын амьтан
- Наймын тооны ёгт нэр.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- лусын хорлол - газар усны эздээс хүний буруу үйл ажлыг залхаасан шийтгэл
- лусын эзэд - газар усны эзэд
- хар лус - усны эзэн савдаг
- лусын дагина - а.лусын хааны охин; б.од.орон. Далайн вангийн дагуул; в.шилж. охид, хүүхнүүдийн царайлаг, үзэсгэлэнтэй нь
- лусын агь од.орон. - далайн вангийн дагуул
- лусын ордон - лусын хааны суудаг орд харш
- лусын охин - лусын хааны охин
- лусын сүм - сүсэгтэн олон лусын хааныг тахиж, бороо хур гуйж аж амьдралаа даатгахаар мөргөл хийдэг тахилгын сүм
- лусын хаан - газар дэлхийн усны эзэн
- лусын хөвгүүн од.орон. - тэнгэрийн вангийн дагуул
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
лус нэр. лусын, лусад, лусаар
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- лусыг усаар тахих - а.үр ашиггүй илүүц ажил хийх; б.хийсэн ажил явдал нь талаар болох