зууч
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [ʣu:ʧĭ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠵᠠᡍᠣ᠊ᠴ᠊ᠢ
- (жагучи)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Хоёр этгээдийн хооронд эвлүүлэн зохицуулагч
- Ураг бололцох хүмүүсийн хооронд хэл дамжуулан хэлэлцэх хүн
- шилж. Дамжуулагч
- II урга.
- Тоонолжтон овгийн ганц, хоёр, олон наст ургамал, зарим эмийн найрлагад орно.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- санхүүгийн зууч - мөнгөн хөрөнгийг хуримтлуулагчаас авч, хэрэглэгчдэд зээл өгдөг байгууллага
- зууч эмгэн - ураг холбоход үг хэл авалцуулах үүрэгтэй эмгэн
- өвчний зууч - өвчин халдаагч
- халдварын зууч - халдвар тараагч
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
зууч нэр. зуучийн, зуучаас, о.тоо зуучид
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Жороо морь туурайгаа барна
- Зууч хүн нүүрээ барна
- Зальхай хүний зан зөөлөн
- Зууч хүний хоншоор зөөлөн
- Зууч хүн журамгүй
- Зурмын мах шөлгүй
- Зууч хүнд үггүй
- Зурман толгойд махгүй
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Зүйр үг[засварлах]
- Зууч хүнд үг дутахгүй
- Зурмын нүхэнд салаа дутахгүй
Тайлбар: чаддаг юмыг хориглож дийлэхгүй, сурсан юмыг сураар боож болохгүй