дуудлага
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [du:dlaǧʌ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠲ᠋ᠠᡍᠣ᠊ᠳ᠋ᠠ᠊ᠯ᠊ᠭᠠ
- (дагудалг-а)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Дуудах үйлийн нэр
- Өгүүлэх, унших арга, хэлэх аялгуу
- Сүнс онгод урих уншлага, зан үйл
- Хүний нэрийг эерүүлэн дуудах нэрийдэл үг.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- дуудлага авах - ирээч гэсэн албан ёсны хэл хүлээж авах
- дуудлага өгөх - тусламж дэмжлэгийг албан ёсоор дуудах
- дуудлага илгээх - ирүүлэх мэдээ, дохио илгээх
- дуудлага худалдаа - хөтлөгчийн удирдлагаар олны өмнө зарагдаж байгаа бараанд хамгийн өндөр үнэ хэлсэн хүн нь худалдаж авдаг үнэ хаялцуулах худалдаа
- дуудлагын тэрэг - дуудлагаар тусламж үйлчилгээ хүргэх унаа машин
- авианы дуудлага хэл шинж. - авиаг зөв хэлэх ёс
- дуудлагын зөрүү - хэлэх өгүүлэх зөрүү
- дуудлага ижил үгс хэл шинж. - утга, бичлэгээрээ ондоо боловч уншлагаараа адил үгс
- дуудлага ойролцоо үгс хэл шинж. - ойролцоо хэлэх, унших, өгүүлэгдэх үгс
- зөв дуудлага хэл шинж. - утга зохиолын хэлний хэм хэмжээний дагуу хэлэх байдал
- утга зохиолын дуудлагын зөв журам - зөв дуудах ёс
- бөөгийн дуудлага бөө. - онгод урих, даалгахад хэлэх үг
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
дууд|ла|га нэр. ~ худалдаа, дуудлагын, дуудлагад, дуудлагаар
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- энгэр газрын дуудлага - үхэл, үхэл дуудах