даяанч
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [daja:nʧĭ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠲ᠋᠊ᠢ᠊ᠶᠡᠠᠴ᠊ᠢ
- (дийанчи)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- шашин. Даяан хийх хүн
- шилж. Мах иддэггүй амьтан болон махан хоол цээрлэдэг хүнийг нэрлэх нэр)
- II тэм.шашин.
- Даяаныг шүтэж эрхэмлэх байдал
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- даяанч лам - нэгэн үзүүрт сэтгэлээр аглагт номын бясалгал хийж суугаа лам
- даяанч хавч амьт. - арван хөлт хавчийн овог; зөөлөн биет, өргөст хорхойн хоосон хуяг дотор байрлан биеийн өмнөд тал хавтасны дотор нуугдмал байдалтай амьдардаг
- даяанч ёс - мэдрэхүй хүслийг хязгаарлан дарах зорилгоо биелүүлэх хэрэгт онцгой их тэвчээр гаргаж, ёс суртахууны болон шашны дээд хүслэнд хүрэх зарчим
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
да|яанч нэр. даяанчийн, даяанчид, даяанчаас
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]