гэгээ
Монголоор
[засварлах]Үгийн гарал
[засварлах]Үгийн дуудлага
[засварлах]- [gege:]
Үндэсний бичиг
[засварлах]- ᠭᠡᠭᠡᠡ᠋
- (гэгэ)
Үгийн утга
[засварлах]- нэр.
- Шууд бус туссан гэрэл, юм харагдахуйц гэрэлтэй болсон нь
- Өнгөлөг, цайвар өнгө
Ойролцоо үг
[засварлах]Нийлмэл үг
[засварлах]- гэгээ гарах - а.холын бараа харагдах; б.гэрэл гарах
- гэгээ гаргах - гэрэл гаргах, гэгээтэй болгох
- гэгээ орох - үүр тэмдгэрч, холын бараа үзэгдэж эхлэх
- гэгээ тасрах - нар шингэж харанхуй болох
- гэгээн завсар - а.гэгээ орохын өмнөхөн үе; б.дэлхий, агаар мандал хоёрын нийлсэн газар
- гэгээтэй тасалгаа - гэрэл сайтай тасалгаа
- гэгээтэйд явах - харанхуй болохоос өмнө явах
- бор гэгээ - нар жаргаснаас хойших шар гэгээ, үдшийн бүрий хоёрын завсрын үе
- үүрийн цагаан гэгээ - үүр тэмдэгрэх
- нүдэнд гэгээ орох - а.нүдний болор цайх; б.өчүүхэн хардаг болох
- гэгээ өнгө - цайвар өнгө
- гэгээ хувцас - өнгөлөг хувцас
Зөв бичихзүй
[засварлах]Кирил бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]гэ|гээ нэр. ~ орох, гэгээний, гэгээнд, гэгээгээр, гэгээнээс, гэгээтэй
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй
[засварлах]
Орчуулга
[засварлах]Хоршоо үг
[засварлах]Товчилсон үг
[засварлах]Хэлц үг
[засварлах]Өвөрмөц хэлц
[засварлах]Хэвшмэл хэлц
[засварлах]- Гэмтэй хүн гэгээн ухаантай
- Гэгээ ороход тахиа ухаантай
- Гэсгүй ламын горь
- Гэгээ ортол тасрахгүй