гургуул
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [ǧurǧu:l]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠭᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠣ᠊ᠯ
- (гургуул)
Үгийн утга[засварлах]
- амьт.
- Газар ухаж үүрээ барьдаг, бяцхан хошуутай хурц өнгөтэй, урт сүүлтэй, тахиатай төстэй, бие охор, жимс ургамлаар хооллодог шувуу
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- гургуулын сүүл урга. - ой дотор хүй хүйгээр ургасан нэг зүйл өвс; чийрс
- гургуулын тор - олноороо хамтарч гургуул авлахад хэрэглэх том тор
- мирээн гургуул амьт. - уулын тахиатай адил болоод хөеө бяцхан, ар шар, омруу улаан, хүзүү ногоон нэг зүйл гургуул
- хятад гургуул амьт. - гургуулын дотроос хамгийн том, урт нь хоёр метр, сүүл нь нэг метр гаруй урт, өнгө эрээн, өвчүүний дээд тал нь алтлаг шар, доод тал нь цагаан бор, жигүүр харавтар бор, нүд улаавтар нэг зүйл гургуул),
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
гур|гуул амьт.. гургуулыг, гургуулд, гургуулаар
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Гургуул гоё боловч тогосыг хүрэхгүй
- Гуна чадалтай боловч шарыг гүйцэхгүй
- Гургуул толгойгоо далдлахаас биш бөгсөө далдлахгүй