царам
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [ʦaram]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠴᠠ᠊ᠷᠠ᠊ᠮ
ᠴᠠ᠊ᠷ᠊ᠮᠠ
- (чарам)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Түлэгдэх, хайрагдах зэргээс хүн амьтны биед тогтсон сорви.
- II нэр.
- Уулын хяр, хөндий, хоолой, хөвч мэтийн өндөр газарт жавар, сэрүүн хялбар тусах газар
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- цармын бялзуухай амьт. - Европ, Ази, Хойд Америкт тархмал модонд үүрээ засдаг байнгын шувуу
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ца|рам нэр. цармын, царамд, цармаас
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- таг царам - өндөр уулын оройн хүн, амьтан хүрэхэд бэрх аглаг хэсэг
- хөвч царам - аглаг зэлүүд, өтгөн ой мод бүхий өндөрлөг сэрүүн газар
- хангай царам - ой мод, гол горхи, өвс ургамал жигдэрч уул нуруу хосолсон газар болон уул хоорондын хөндий хоолой газар