хуучид
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [xu:ʧid]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- (хагучид)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Монголын нэгэн овгийн нэр;
- Хүний дээд үеийн өвгөд, дээдэс
- II нэр.
- Жил, сарын дундуураас хойших буюу сүүлийн хувь
- Эртний эд хэрэгсэл, орон байрын үлдэгдэл
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- хуучдын газар - өвөг дээдсийг оршуулсан газар
- жилийн хуучид/сарын хуучид - жил, сарын сүүлчээр
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
Цэцэн үг[засварлах]
- Хууль дэвтэрт заасныг сур
- Хуучдын үгнээс сургаалыг ав
Тайлбар: хууль ёсыг уншиж мэд, өвгөд хөгшдийн үг сургаалийг сонс