хужир
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [xuʤir]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ
- (хужир)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.#Давсархаг хэв шинжийн хөрс.
- шилж. Хамгийн дуртай, хорхойтой зүйл
- II.
- хужир сар (хаврын дунд сар, гуравдугаар сар).
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- –Ном бол түүний ганц хужир нь байгаа яриа.
юм. -
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ху|жир нэр. хужрын, хужирт, хужраар
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠤ᠊ᠨ
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠲ᠋ᠣ
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠊ᠢ
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠡᠴ᠊᠊ᠨ
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠢᠶᠡᠷ
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠲ᠋ᠠ᠊ᠢ
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠢᠶᠡ᠊ᠨ
ᠬᠣ᠊᠊ᠵ᠊ᠢ᠊᠊ᠷ ᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ
- /~ын /~т /~ыг /~аас /~аар /~тай /~аа /~ууд
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- давс хужир - гашуундуу хурц амттай, хоолонд амт оруулдаг, хээр газар ургадаг цагаан өнгө бүхий шүлтэрхэг бодос
- хужир мараа - хээр газар ургадаг, шүлтэрхэг, цагаан өнгөтэй, талст бодос, байгалийн хужир
- хужир шүү - хужир мараа
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
- учрыг нь олж, хужрыг тунгаах - аливаа юмны учир зүйг нарийн нягталж үзэх, юманд нягт нямбай хандах
- хужирссан мал шиг - их л дуртай, дурлах~Архинд дуртай гарууд нөгөө шингэнийг нь хужирссан мал шиг шиншилж доншууч болон хувирдаг байна.
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Муу эр дайнд хөөрнө
- Хужир давс наранд хөөрнө
- Худал үндэсгүй
- Хужир ногоогүй
- Хужир ерэн есөн эрдэмтэй нэг гэмтэй
- Давс нэг эрдэмтэй ерэн есөн гэмтэй
- Хужир үзсэн тэмээ
- Яргуй хөөсөн ямаа