орчин

Монголоор

Үгийн дуудлага

[orʧin]

Үндэсний бичиг

ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠨ

(орчин)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

нэр.

1. Ямар нэг зүйлийг тойрон хүрээлж буй ойр хавь
2. Эргэн тойрны нийгэм ахуй байдлын нөхцөл төлөв хийгээд эдгээр нөхцөлийн нийтлэг зүйлээр холбоотой хүмүүсийн цогц
3. Зайг дүүргэж байгаа бодос;
4. Орчим.

Нийлмэл үг

орчны байдал - эргэн тойрны байдал

хүрээлэн байгаа орчин - тойрон хүрээлж буй шим ертөнц

орчиндоо дасах - хүрээлэн буй нөхцөлдөө зохицох

орчноос болох - эргэн тойрны нөхцөл байдлаас шалтгаалах

орчиндоо зохицох чадвар - тухайн нөхцөл байдалд дасан зохицох чадвар

орчин ахуй - хүмүүсийн эргэн тойронд орших бай­галь ба нийгмийн бүхий л үзэгдэл, хэрэг явдал

орчин ертөнц - байгаль болон хүний нийгмийн аливаа хэрэг бодосын нийлбэр

орчин зүй - ургамал, амьтан, тэдгээрийн бүл, бүлгэмдэл орших орч­ны харьцаа холбоог судалдаг ухаан

орчин зүйч - орчин зүйн шинжлэх ухааныг судалдаг хүн

орчин үе - амьдарч буй тухайн цаг, шинэ үе

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

ор|чин нэр. ~ тойрон хорш. (ахуй нөхцөл) нийгмийн ~, орчны, орчинд, орчноос

Хоршоо үг

• орчин тойрон - хүрээлэн байгаа газар, эргэн тойрон
• байгаль орчин - а.хүрээлэн буй сав шим ертөнц; б.хүний гараар бүтээгдээгүй, аяндаа бий болсон зүйл

Товчилсон үг

БОАЖ Байгаль Орчин, Аялал Жуулчлал

БОАЖЯ Байгаль Орчин, Аялал Жуулчлалын Яам

БОУЦУ Байгаль Орчин, Ус, Цаг Уур

БОХХБХ Байгаль Орчин, Хөдөөгийн Хөгжлийн Байнгын Хороо

МОҮУЗ Монголын Орчин Үеийн Уран Зохиол

МОҮУЗТ Монголын Орчин Үеийн Уран Зохиолын Түүх

МОҮУЗТТ Монголын Орчин Үеийн Уран Зохиолын Товч Түүх

НБОЭГ Нийслэлийн Байгаль Орчин, Экологийн Газар

ОҮ Орчин Үе

ОЦМХ Орчин Цагийн Монгол Хэл

СМ “Современная Монголия” (“Орчин үеийн Монгол”) [сэтгүүл]

Аман зохиолд орсон нь

Зүйр үг

Олондоо онцгой

Орчиндоо модхой

Тайлбар: ганцаар сондгой байх