гэгээ
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [gege:]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠭᠡᠭᠡᠡ᠋
- (гэгэ)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Шууд бус туссан гэрэл, юм харагдахуйц гэрэлтэй болсон нь
- Өнгөлөг, цайвар өнгө
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- гэгээ гарах - а.холын бараа харагдах; б.гэрэл гарах
- гэгээ гаргах - гэрэл гаргах, гэгээтэй болгох
- гэгээ орох - үүр тэмдгэрч, холын бараа үзэгдэж эхлэх
- гэгээ тасрах - нар шингэж харанхуй болох
- гэгээн завсар - а.гэгээ орохын өмнөхөн үе; б.дэлхий, агаар мандал хоёрын нийлсэн газар
- гэгээтэй тасалгаа - гэрэл сайтай тасалгаа
- гэгээтэйд явах - харанхуй болохоос өмнө явах
- бор гэгээ - нар жаргаснаас хойших шар гэгээ, үдшийн бүрий хоёрын завсрын үе
- үүрийн цагаан гэгээ - үүр тэмдэгрэх
- нүдэнд гэгээ орох - а.нүдний болор цайх; б.өчүүхэн хардаг болох
- гэгээ өнгө - цайвар өнгө
- гэгээ хувцас - өнгөлөг хувцас
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
гэ|гээ нэр. ~ орох, гэгээний, гэгээнд, гэгээгээр, гэгээнээс, гэгээтэй
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
Товчилсон үг[засварлах]
Хэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Гэмтэй хүн гэгээн ухаантай
- Гэгээ ороход тахиа ухаантай
- Гэсгүй ламын горь
- Гэгээ ортол тасрахгүй