бэлгэ
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [belgĕ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠪᠡ᠊ᠯᠭᠡᠡ᠋
- (бэлгэ) ≠ бэлэг
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Шинж, тэмдэг, совин ёр, илбэ
- Өлзий ерөөл
- II нэр.
- Хүн, амьтны им эрхтэн
- хуучир. Харуул манаа зэрэгт хэрэглэдэг тэмдэг шошго.
- III.
- бэлгэ тэмдэг тоо. (дөчин нэгэн оронтой тооны нэр), их бэлгэ тэмдэг (дөчин хоёр оронтой тооны нэр).
- IV.
- нэр. Мэргэ, төлгө.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- амны бэлгэ - ерөөл
- бэлгэ муутай - муу ёрын
- бэлгэ сайтай - сайны ерөөлтэй
- бэлгэ зохиох - ерөөл зохиох
- бэлгэ эрхтэн - хүн, амьтны хүйс ялгах эрхтэн
- бэлгийн замын өвчин - бэлгийн замаар дамжих халдварт өвчин
- эм бэлгэ - эм хүн, амьтны им эрхтэн
- эр бэлгэ - эр хүн, амьтны им эрхтэн
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
бэл|гэ нэр. билиг, бэлгийн, бэлгэд, бэлгээр, бэлгэтэй
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- бэлгэ ёр - шинж тэмдэг
- бэлгэ тэмдэг - а.шинж тэмдэг, ёр тэмдэг; б.дөчин нэгэн оронтой тооны нэр
- бэлгэ шинж - тэмдэг, чанар байдал
- зөн бэлгэ - оюун ухаанаас гадуур сэрэгдэн төсөөлөгдөх зүйл
- бэлгэ дэмбэрэл - учрал ерөөл
- өлзий бэлгэ - сайн хувь ерөөл
Товчилсон үгХэлц үг[засварлах]
Өвөрмөц хэлц[засварлах]
Хэвшмэл хэлц[засварлах]
- Бэлгэ дэмбэрэл баясахын хань
- Бэлчээр ус малжихын
Аман зохиолд орсон нь[засварлах]
- Монгол хүн бэлгээрээ
Тайлбар: монголчууд бэлгэ дэмбэрлийг эрхэмлэдэг