зараа

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ʣara:]

Үндэсний бичиг

ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠭ᠎᠎ᠠ

(жараг-а)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

нэр.

1. амьт. Толгой жижиг, мөч охор, гахай мэт хоншоортой, биеийн гадуурх үс нь эвэрлэг хатуу өргөс болж хувирсан, аюул тохиолдсон үед биеэ хурааж, өргөсөн дороо нуугдаж биеэ хамгаалдаг, шавж идэшт, сүүгээр бойжигч амьтан
2. Дайн байлдааны үед хэрэглэх хамгаалалтын нэг зүйл хэрэгсэл
3. шилж. Эвгүй, муухай

Нийлмэл үг

зарааны үс - зарааны өргөслөг бүрхүүл

далайн зараа амьт. - биеийн хэлбэр дугуй, зараа мэт өргөсөн арьстай, ам нь биеийн доо талд бий

зараа өвс урга. - зараа ул

зараа ул урга. - голч нэртэн овгийн, иш нь дээд хэсэгтээ цагаан, доод хэсэгтээ хар хүрэн үстэй, том өргөн зууван навчтай, цэнхэр ба гүн хүрэн цэцэгтэй, олон наст өвслөг ургамал; үндэс нь эмд орно

зараа уул урга. - ой, хээр талын бүсэд ургадаг, навч нь дороо тал цайвар үстэй, эргэн тойрон өргөстэй, үрийн сав бөөрөнхий, тод хөх өнгөтэй өвс; тайжийн жинс, морины уруул

зараан хонгор зул урга. - олон наст өвс; адууны уруул, тайжийн жинс, лам тархи

зараа хаалт - хаалт байгуулах хөдөлгөөнт хэрэг­сэл; танк, явган цэрэг эсэргүүцэхэд хэрэглэнэ

дотор гэж зараа - а.дотор арзайх; б.архи ууж шартсан байдал

зараа толгойт - арзайж сэгсийсэн үстэй

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

за|раа амьт.. зараанд, за­раанаас, зараагаар, о.тоо зараанууд

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍ᡍ‍ᠠ‍᠊ᠨ ᠊ᠣ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍ᡍ‍ᠠ‍᠊ᠨ ᠳ᠋ᠣ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠊ᠢ᠊᠊ᠢ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍ᡍ‍ᠠ‍᠊ᠨ ᠡᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠪᠡ᠊ᠷ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠪᠡ᠊‍᠊ᠨ
ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠨᠣ᠊ᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ

/~ы /~д /~г /~аас /~аар /~тай /~руу /~аа /~ууд

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Зараа зараа заргач

Занги эм бялдууч

Зараа үсээ гайхуулна

Зальхай мэхээ гайхуулна

Илжиг шиг зөрүүд

Зараа шиг хэрүүлч

Царцаа нисвэл шааг тарина

Зараа дуугарвал шааг хуварлана

Аман зохиолд орсон нь

Зүйр үг

Зарахад зарааны үс эрдэнэ

Тайлбар: төдий л хэрэг­цээгүй юм боловч хэрэг болж эрж сурвалжлахаар ховор эрхэм зүйл болдог