далбаа

Монголоор

Үгийн дуудлага

[dalba:]

Үндэсний бичиг

ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭ᠎᠎ᠠ

(далбаг-а)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.хүндэт.

1. Тугны хүндэтгэл нэр; тусгай ишинд уяж хийсгэх бөс, торгомсгоор хийсэн туг

II нэр.

1. хуучир. Цээжин бие хамгаалах байлдааны хувцас
2. Бөхийн зодог

III нэр.

1. Шурагт өлгөж, үлээх салхины хүчээр завь онгоцыг хөдөлгөн явуулах их хэмжээний бат бөх бөс даавуу, дарвуул

IV нэр.

1. Хаалга цонх зэрэг юмны онгойж хаагддаг хэсэг

V нэр.

1. Загас зэрэг амьтны сэлэх эрхтэн;
2. Загасны сүүл хавийн хоёр сэлүүр.

Нийлмэл үг

далбаа мандуулах - тугийг дээш өргөн залж, хийсгэх

далбаа хийсгэх - тугийг салхинд намируулан хийсгэх

улсын далбаа - тусгаар улсын бэлгэ тэмдэг болох туг

төрийн далбаа - улс төр оршин буйн бэлгэ тэмдэг болох туг

далбаа оёх - зодог ширэх

далбаа өмсөх - зодог өмсөх

далбаа буулгах - далбааг эвхэн хураах

далбаа залах - а.далбааг хөлөгт хүндэтгэлтэйгээр байрлуулах; б.далбааг жолоодох

далбаа өргөх - далбааг дээш өргөн хийсгэх

хаалганы далбаа - хаалганы хавтас

цонхны далбаа - цонхны нээлхий

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

дал|баа нэр. далбаан доор явах (бусдын нэр сүрийг ашиглах) II.(хавтас) хаалганы/цонх­ны ~, далбааны, далбаанд, дал­баанаас, далбаагаар

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡᡍ‍ᠠ‍᠊ᠨ ᠣ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡᡍ‍ᠠ‍᠊ᠨ ᠳ᠋ᠣ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠊ᠢ᠊᠊ᠢ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡᡍ‍ᠠ‍᠊ᠨ ᠡᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠪᠡ᠊ᠷ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠪᠡ᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭ᠎᠎ᠠ ᠨᠣ᠊ᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ

/~ы /~д /~г /~аас /~аар /~тай /~руу /~аа /~нууд

Хоршоо үг

• туг далбаа - төр улс, байгууллагын бэлгэ тэмдэг бүхий туг
• дуулга далбаа - байлдааны үед бие хамгаалан өмсөх толгой, цээжний өмсгөл

Хэлц үг

Өвөрмөц хэлц

далбаан дор явах - бусдын хүч, нэр сүрийг ашиглан явах