цагаачлагч

Wiktionary-с

Монголоор[засварлах]

Хадмал үг[засварлах]

[лат. emigrans]
[англ. emigrant]
[ор. эмигрант]

Тайлбар[засварлах]

хууль.
өөрийн харъяат улс буюу байнга оршин суугаа газраа орхиж өөр улсад байнга буюу удаан хугацаагаар оршин амьдрахаар ирсэн этгээд. Иргэний болон улс төрийн эрхийн тухай олон улсын 1966 оны пактын 12 дугаар зүйлийн 2 дахь хэсэгт хүн бүр аливаа улсыг, түүний дотор эх орноо орхин явах эрхтэй гэж өөрөөр хэлбэл цагаачлах эрхийн тухай заажээ. Тус пактад хуульд заасан бөгөөд үндэсний аюулгүй байдал, нийгмийн хэв журам, эрүүл мэнд, ёс суртахуун буюу бусдын эрх, эрх чөлөө болон тус пактаар хүлээн зөвшөөрсөн бусад эрхийг хамгаалахад шаардлагатай хязгаарлалтаас бусдаар эл эрхийг хязгаарлахыг хориглосон юм.[1]
Creative Commons
  1. С.Нарангэрэл “Монголын эрх зүйн англи, орос, латин хадмал эх толь бичиг", Улаанаатар 2015 он, дөрөв дэх хэвлэлт