Ерөнхий тооны нэр

Ерөнхий тооны нэрийг ерөнхий олон тоо, ерөнхий ганц тоо гэж ангилна. Монгол хэлэнд ерөнхий ганц тоог илрүүлэх ил бүтээвэр байхгүй, харин ерөнхий олныг заах бүтээврүүдтэй харьцуулбал тэг нөхцлөөр илрүүлнэ. Ерөнхий олон тоог илрүүлэх хэд хэдэн арга бий.

1. Үгийн үндсэнд нөхцөл залгах нийлэг арга. (ах нар, номууд, цэцгүүд гэх мэт.)
2. Ерөнхий олныг заах тусгай үгсийг жинхэнэ нэрд хамжуулан тодотгох задлаг арга. (олон хүн, зарим сурагч, цөөн дэвтэр гэх мэт.)
3. Жинхэнэ нэрийг давтаж ерөнхий олны санааг илтгэж болно. (хүн хүний дэргэд, өргөн өргөн гол гэх мэт.)
4. Жинхэнэ нэрийн үндсэнд тусгай нөхцөл залгаж илрүүлэх арга.
   1. -нар нөхцөл: Хүний оноосон нэрээс бусад хүний төрөл садан, ажил мэргэжил заасан цөөн нэр үндсэнд залгаж ерөнхий тоо заана.
   2. -д нөхцөл: Орчин цагийн монгол хэлэнд ихэвчлэн нэр үг бүтээх -гч, -аач, -чин дагавраар төгссөн нэр үндсэнд залгаж ерөнхий тоо заана.
   3. -ууд/үүд нөхцөл: хэлний гүн угийн хамаршсан н(нг)-ээс бусад гийгүүлэгч, балархай эгшгээр төгссөн үндсэнд эгшиг зохицуулан шууд залгана. Урт ба хос эгшгээр төгссөн үгийн үндсэнд залгавал -н гийгүүлэгч, хэлний угийн -н(нг) гийгүүлэгчээр төгссөн үндсэнд залгахдаа -г гийгүүлэгч тус тус жийрэглэнэ.
   4. -чууд/чүүд; -чуул/чүүл дагавар: Тэмдэг нэрд залгаж хүний холбогдолтой жинхэнэ нэр, оноосон нэрд залгаж ерийн нэр тус тус бүтээнэ.
   5. -уул/үүл дагавар: орон байр заасан цөөн үндсэнд залгаж хам олны утгатай жинхэнэ нэр бүтээнэ.
   6. -с дагавар: жинхэнэ нэр ба тэмдэг нэр язгуур, үндсэнд залгаж хам олны утгатай жинхэнэ нэр бүтээнэ.