Өөрөө үйлдэх хэв: /-0/
тодорхойлолт[засварлах]
Үйлдэх хэв бол үйлийн эзэнд харьцах харьцааг заасан үйл үгийн хэлбэржилт юм. Үйлдэх хэв нь тэг нөхцөлөөрөө бусад хэвтэй эсрэгцэж, тэднээсээ ялгарч байдаг, бусад хэвтэйгээ эн зэрэгцэн байх, үйл үгийн хэвийн системд тодорхой байр, үүрэгтэй бүрэлдэхүүнийх нь нэгэн хэсэг болно. [1] Энэхүү хэв шинжийн хэвийг өөрөө үйлдэх хэв, үйлдэх хэв, шууд үйлдэх хэв, шууд хэв гэх зэргээр нэрлэдэг.
онцлог[засварлах]
- Тусах ба эс тусах шинжээсээ хамаарч тухайн үйлэнд өртөх зүйлийг заах, эс заах байдлаараа ялгарах тул өөрөө үйлдэх хэвийг дотор нь:
- Шууд тусагдахуунтай: Би /ном/ уншлаа.
- Шууд тусагдахуунгүй: Би ирлээ.
- Өөрөө үйлдэх буюу шууд үйлдэх хэв тусгай дагаваргүй, гадаад хэлбэрээрээ үйлийн анхдагч үндэстэй үндсэндээ тохирдог тул үйл үндсийн захирах холбооноос өөр захирах холбоо гарч ирдэггүй. [2]
- Үйлдэх хэвийн тэг нөхцөлийн хойно үйл үгийн байдлын нөхцөл /-чих, -схий, -цгаа4, -зна4,/, үйлийн холбох ба төгсгөх нөхцөлүүд тохиолдоно. [3]