улбаа
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [ulba:]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊᠊ᠯᠪᠡ᠊ᠭᠠ
- (улбаг-а)
Үгийн утга[засварлах]
- I нэр.
- Чийг бууж өвс ургамлын дээр хуралдан тогтсон ус
- Улбаан дээгүүр гарсан хүн, амьтны мөр.
- II нэр.
- Чийр зам, ул мөр
- Ураг төрлийн сүлбээ
- Сураг чимээ, сураг танаг, бүрэг бараг сураг
- шилж. Хүний хийж бүтээсэн зүйл, туулж өнгөрүүлсэн амьдрал.
- III нэр.
- Усан доорх амьтан хөдлөх, явахад усан дээр үүсдэг ирэлж.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- улбаа татуулах - чийг буусан өвсөн дээгүүр явж өнгөрөх
- улбаа зам - бүдгэрсэн, балархайтсан зам, жим, мөр
- улбаа жим - балархай жим
- түүхт хүний улбаа - а.түүхт хүний ураг төрлийн хүн, б.түүхт хүний тухай сураг ажиг, мэдээ баримт
- гэмт хэргийн улбаа - гэмт хэргийн бүрэг бараг баримт
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ул|баа нэр.
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]