сервитут

Wiktionary-с

Монголоор[засварлах]

Хадмал үг[засварлах]

[лат. servitus]
[англ. servitude]

Тайлбар[засварлах]

хууль.
бусдын эд юмсыг тогтоосон хэмжээ хязгаарт ашиглах буюу тодорхой харилцаанд түүний өмчлөгчийг хязгаарлах эрхтэй байхад оршдог эд юмсын хязгаарлагдмал эрхийн онцгой төрөл. С. нь голчлон бусдын газрыг хязгаарлалттай ашиглах эрх юм. Зарим тохиолдолд С. нь барилга, байгууламж ба бусад үл хөдлөх эд хөрөнгийг хязгаарлалттай ашиглах зайлшгүй шаардлагаас үүдсэн байж болно. С.-ыг хөршийн газраар дамжиж орох ба гарах, цахилгааны, дулааны, холбооны, хоолой дамжуулалтын шугам тавих ба ашиглах, усны хангамж, хөрсний боловсруулалт хийх, түүнчлэн С. тогтоохгүйгээр хэрэгжүүлж болохгүй үл хөдлөх эд хөрөнгийн өмчлөгчийн бусад эрэлт хэрэгцээг хангахын тулд тогтоодог. Эзэмшил газарт С.-ын хүндрэл нь энэхүү эдэлбэр газрыг өмчлөгчөөс эзэмших, ашиглах ба захиран зарцуулах эрхийг хөндөхгүй. С. нь эд юмсын эрх болдоггүй учраас худалдах, худалдан авах, барьцааны бие даасан зүйл болохгүй. Тогтоосон С.-ын ашиглалтыг хангахын тулд үл хөдлөх эд хөрөнгийг өмчлөгч бус этгээдэд ямар нэгэн аргаар шилжүүлж болохгүй. “С” хэмээх нэр томьёо нь 2002 оны МУ-ын ИХ-д хэрэглэгдсэн.[1]
Creative Commons
  1. С.Нарангэрэл “Монголын эрх зүйн англи, орос, латин хадмал эх толь бичиг", Улаанаатар 2015 он, дөрөв дэх хэвлэлт