онгод
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [oŋǧod]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ
- (онггуд)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- бөө. Бөө нарын буух үед биед нь ирж орших хий сүг, түүнийг төлөөлсөн дүрс; онгодын асар (бөөг нас барснаас нь хойш гурван жилийн дараа онгод болгон хөрөглөж, бөөгийн хувцас хэрэглэлийн нь хамт тусгай байр бэлтгэн хадгалсан шүтлэгийн нэгэн төрөл орон байр), онгод дуудах (бөө буухаар онгодоо урин дуудах), онгод нь орох (а.бөөлөх; б.шилж
- шилж. Хүн дуртай зүйлээ хийх үед сэтгэл сэргэж тааламжтай болох мөч
- шилж. Дэмий балай алиалан дүрсгүйтэх зан.
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- шүлгийн онгод - шүлэг зохиол бичих дур хүсэл ихээр оргилох торгон агшин
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
он|год нэр. *~ нь орох, онгодын, онгодод, онгодоос
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ᠋ ᠤ᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ ᠲ᠋ᠣ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ ᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ ᠡᠴ᠊᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ᠋ ᠢᠶᠡᠷ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ ᠲ᠋ᠠ᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ᠋ ᠢᠶᠡ᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊ᠠᢉᡍᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ ᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ
- /~ын /~д /~ыг /~оос /~оор /~той /~руу /~оо /~ууд
Орчуулга[засварлах]
Хоршоо үг[засварлах]
- онгод цалиг - бөөгийн биед орж орших эзэд шүтээний нь хий сүг
- онгод шүтээн - бөө буух үед биед нь орж ирэх хий сүг гэгч бишрэх тахих юм