манаач
Монголоор[засварлах]
Үгийн гарал[засварлах]
Үгийн дуудлага[засварлах]
- [mana:ʧĭ]
Үндэсний бичиг[засварлах]
- (манагачи)
Үгийн утга[засварлах]
- нэр.
- Юмыг харгалзан сахих, манах, хамгаалах хүн
- Манаж цагдахдаа гарамгай байх байдал.
Утга зохиолын жишээ[засварлах]
- Наран шингэсний хойно ордны хойгуур урдуур явах хүнийг хэвтүүл манаач нар барьж… Ц.Дамдинсүрэн. Монголын нууц товчоо.,
- Сахиул манаач өвгөн санаа сэтгэл уярчээ. П.Хорлоо. Түүвэр зохиол;
Ойролцоо үг[засварлах]
Нийлмэл үг[засварлах]
- дэлгүүрийн манаач - дэлгүүрийн эд хогшлыг сахин хамгаалдаг хүн
- үйлдвэрийн манаач - үйлдвэрийн эд хогшлыг манадаг хүн
Зөв бичихзүй[засварлах]
Кирил бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]
ма|наач нэр. манаачийн, манаачид, манаачаас, о.тоо манаач нар
Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй[засварлах]